Trucks
Het was de ultieme droom van Ivan Witdouck om een avontuurlijke rit met een vrachtwagen te maken. Nadat hij vorige jaar zelf al één van zijn Volvo’s aan Mongolië had verkocht, was het deze keer de beurt aan de Volvo FH16 580pk Euro 4 van 2009 van Julien Engels. Met 1.380.000 km op de teller kan deze truck in het verre Mongolië zeker nog eens 1.000.000 km rijden.
Waarom Mongolië? Ivan Witdouck legt uit: “Via kennissen ben ik een paar jaar geleden in contact gekomen met een opkoper in Mongolië. Volvo trucks zijn daar blijkbaar zeer gegeerd en er wordt nog zonder AdBlue gereden. Toen het tijd was om mijn eigen Volvo te verkopen, heb ik met hen contact opgenomen en was de verkoop snel beklonken. Op mijn aanraden heeft nu ook Julie Ingels zijn laatste Volvo truck aan hen verkocht.”
De truck moest daarop gebracht worden naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Dat is natuurlijk niet naast de deur. “Ik droomde er al jaren van om een echt verre rit te maken. Hier rij ik meestal op Engeland en Nederland. Het was dan ook een echte uitdaging. Om het nuttige met het aangename te combineren, ben ik op zoek gegaan naar een lading die ik zou kunnen afleveren in Mongolië. En dat is een lading kauwgum geworden.”
De reis heeft in totaal 17 dagen geduurd. “Ik ben op 15 februari 2019 in Brugge vertrokken. Ik heb eerst in Rotterdom een frigo oplegger opgepikt en ben met die combinatie met de ferry vanuit Lübeck naar Finland overgestoken. Dan is het maar een paar uurtjes rijden naar de Russische grens. De grensoversteek om van Finland naar Rusland binnen te rijden ging redelijk vlot en na een paar uur was ik al in Sint-Petersburg om de lading kauwgom op te halen.
“Het heeft me wel 3 dagen gekost om in Sint-Petersburg alle nodige papieren rond te krijgen voor de lading, maar uiteindelijk kon ik dan toch richting Mongolië vertrekken. Het was een prachtige rit, dwars door Siberië. De landschappen waren schitterend en de wegen waren veel beter dan ik had verwacht. Uiteindelijk ben ik 14 dagen na mijn vertrek aan de grens tussen Rusland en Mongolië gekomen. Het was intussen vrijdagavond, en tot mijn verbazing bleek dat de poort aan de grens Rusland – Mongolië ’s avonds dichtgaat, en pas ’s morgens weer terug opengaat. Gelukkig kreeg ik hulp van de klant aan de grens met Mongolië, maar dan nog heeft het me 3 dagen gekost om het land te mogen binnenrijden. Dan was het nog amper 350 km tot Ulanbaatar, maar over echt slechte wegen. Daar heb ik eerst de lading afgeleverd, en ben dan door gereden naar de nieuwe standplaats van de truck. Ik hoop dat de nieuwe eigenaar met evenveel plezier met deze Volvo zal rijden als dat ik al jaren doe,” vertelt Ivan Witdouck.
“Het was echt wel bijzonder om zo’n afstand te rijden. Ik heb in totaal 8.600 km gereden. Onderweg heb ik prachtige landschappen gezien. Heel afwisselend, met in het begin veel sneeuw en ijs tot Kazan, dan volgden de bergen van de Oeral, de steppes en de toendra. Het was wel behoorlijk koud. In Siberië was het overdag -16°C en ’s nachts daalde de temperatuur tot wel 27°C onder nul. Als ik ‘s avonds op Google maps keek, dan kon ik soms gewoon niet geloven hoe ver weg ik van huis was. Dan besef je maar pas dat lange afstand in Rusland met 6 à 7000 km iets heel anders betekent dan bij ons in Europa, waar 2000 km tot het zuiden van Spanje al erg ver is. Waar ik wel aan moest wennen, waren de verschillende tijdszones. In het begin probeerde ik me nog aan de Belgische tijd te houden, maar nadat ik al 6 tijdzones van telkens 1 uur was opgeschoven, was dat echt niet meer mogelijk.
Ik heb echt genoten van deze rit, en droom nu al van een volgende verre reis; Wie weet wordt dat dan wel China, besluit Ivan Witdouck.
